Kamień naturalny – cichy i nieprzejednany świadek naszej ewolucji

Fungoid Rock Art – psychodeliczne grzyby wyrzeźbione w kamieniu

Dzięki kamieniowi naturalnemu, jako medium prehistorycznemu, mogliśmy poznać historie naszych przodków zapisane na kamiennych ścianach i zachowane przez tysiąclecia. Poza wiarą, kamień oferuje nam również tożsamość, nadając sens naszemu stawaniu się. Bez naszego codziennego kamienia stajemy się niczym, jak powiedział kiedyś rumuński filozof, dziennikarz i ekonomista Petre Tutea: „W przypadku braku wiary człowiek staje się racjonalnym zwierzęciem, które pojawia się znikąd i zmierza donikąd”. Ale co byśmy zrobili bez kamienia?

1. Tasili N'Ajjer – Prehistoryczne muzeum z piaskowca

W dziczy starych Gór z Afryki Północnej Berberowie mają muzeum swoich prehistorycznych pokoleń, mieszkańców Savan przed Saharą. Z „elementami” w wieku 12 000 muzeum oferuje ponad 15 000 obrazów i rycin wykonanych z piaskowca , a także zaskakujące formy kamienia, spowodowane erozją i innymi znanymi zwierzętami w okolicy. Piaskowiec, szorstki, trwały i porowaty kamień, zwany „magazynem wody”, pozwolił na bujniejszą roślinność w porównaniu z sąsiednimi obszarami pustynnymi, ale przede wszystkim umożliwił rozwój formy sztuki o zaskakującej nazwie: „grzybowata sztuka naskalna”. Jest to tytuł wybrany dla zdefiniowania dużej liczby malowideł jaskiniowych, na których postacie wydają się trzymać w prawej ręce przedmiot podobny do grzyba, z którego na głowę namalowanej osoby wychodzą dwie równoległe linie. Ta forma sztuki dominuje w setkach jaskiń, rozciągających się na setkach kilometrów kwadratowych i poddanych intensywnej erozji.

2. Legenda o słynnym szamanie

Dawno temu, jak głosi miejscowa legenda, miejscowe plemiona Berberów gromadziły się wokół szamana, słynącego z tego, że potrafił przyzywać starsze duchy i prosić o wsparcie. Połknął magiczny grzyb jako katalizator, który otworzył mu bramy do nowego fantastycznego świata, królestwa starych duchów, które przekazywałyby pozytywną energię ich żyjącym krewnym. Śmierć szamana przyniosła tym plemionom wiele bólu, a Berberów spotkało nieszczęście. Od śmierci starca musiało upłynąć kilka pokoleń, aż pewnego dnia odkopano jego ciało ubrane w jego pogrzebowe szaty. Dopiero wtedy ludzie zebrani na przywoływanie ducha szamana zauważyli na jego ubraniu niesamowitą stertę grzybów, identycznych z tymi, których używano w przeszłości do przywoływania starożytnych duchów. Legenda głosi, że od tego dnia szczęście wróciło do Berberów i zaczęli żuć grzyba, tak jak niegdyś ich szaman.

Długo po tych wydarzeniach w końcu pomyślnie zidentyfikowano grzyba jako Grzyb Psilocybinowy, halucynogen znany ze swoich psychodelicznych efektów. Jaskinie zostały również zidentyfikowane przez Henri Lhote, francuskiego odkrywcę, który odkrył jaskinie Tassili, jako święte Sanktuarium. Dalsze teorie uważają, że równoległe linie między obiektem w kształcie grzyba a głowami postaci z malowideł naskalnych Tassili można interpretować jako halucynogenny płyn i jego wpływ na ludzki umysł.

Uwięziony przez metaliczne tlenki odpowiedzialne za filtrowanie jego kolorów od czarnego do bladoczerwonego, piaskowiec Tassili pozostaje nieubłaganym świadkiem przemijających epok, aby przejść dalej, tak jak kiedyś objawiał się Berberom, jak wieczna kartka papieru.

Co byśmy zrobili bez kamienia?