Prosty przewodnik techniczny, jak wybrać kamień naturalny

Zanim staniemy przed problemem wyboru kamienia naturalnego, wydaje się to jednym z najprostszych na Ziemi. A jednak tylko osoby, które już zdecydowały, który kamień naturalny najlepiej pasuje do ich projektów, mogą powiedzieć, jak trudna jest to operacja. Oczywiście po raz pierwszy musimy zdecydować się na kolor, ale nie możemy ograniczać się do jednego produktu, ponieważ nie ozdobimy tej przestrzeni tylko jednym rodzajem kamienia naturalnego. Musimy więc traktować ten kolor jako integralną część systemu, który musi mieć harmonie i odpowiednie kontrasty.

Musimy jeszcze wybrać wykończenie i rozmiar płytek. Jednak już teraz wybór jest daleki od kompletności, bo docelowo musimy wziąć pod uwagę również takie parametry jak: nasiąkliwość, odporność na tarcie, wytrzymałość fizyczną i trwałość. Weźmy je po kolei.

Opieczętowanie

Wodochłonność kamienia jest niezwykle przydatnym wskaźnikiem świadczącym o odporności materiału na plamy. Wysoka absorpcja wody oznacza, że kamień może plamić z powodu płynów. Zdolność kamienia do wchłaniania wody może się znacznie różnić w zależności od rodzaju kamienia. Granit i marmur mają współczynnik absorpcji mniejszy niż 0,1%, podczas gdy wapień i piaskowiec mogą rejestrować współczynnik absorpcji powyżej 10%. Te liczby mówią same za siebie o właściwościach materiału, a zwłaszcza o obszarach, w których kamienie najlepiej nadają się do użytku, a także o pielęgnacji kamienia naturalnego.

Z powyższej tabeli wynika, że marmur wykazuje mniejszą nasiąkliwość, co prowadziłoby do wniosku, że marmur mocniej się plami. Jednak ten wskaźnik nie ujawnia całego zjawiska, ponieważ musimy jeszcze wziąć pod uwagę skład kamienia. Niektóre plamy są spowodowane interakcjami chemicznymi między składnikami kamienia a środkiem barwiącym. Na przykład większość wapieni i marmurów zawiera kalcyt, który jest wrażliwy na reakcje z kwaśnymi roztworami.

Tak więc wino wylane na jeden z tych kamieni pozostawi plamy nie tylko w wyniku głębokiego wniknięcia płynu w pory kamienia, ale także powierzchownego ataku na powierzchnię płytki. W tych warunkach skały, których skład składa się głównie z chemicznie obojętnych (stabilnych) minerałów, takich jak kwarc i skaleń (występujący w granicie), są bardziej odporne na powierzchowne przebarwienia.

Dlatego zaleca się stosowanie tego typu obojętnych kamieni mineralnych do posadzek w miejscach zagrożonych z tego punktu widzenia: blatach łazienkowych, kuchennych, balustradach balkonów itp.

Z drugiej strony ważny jest również wygląd płytki, determinowany wewnętrzną strukturą skały. Na przykład płytka granitowa, której skład jest pigmentowany, może łatwiej „zamaskować” plamę niż płytka z białego marmuru. Przypadek tutaj jest podobny do plamy czerwonego wina na czerwonej koszuli w porównaniu do plamy czerwonego wina na białej koszuli.

Podsumowując, jeśli teren, na którym kładziemy kamień naturalny jest bardzo przejściowy i narażony na częste zalewanie, warto wybrać kamień wodoodporny i nie mieć w nim minerałów takich jak kalcyt. Rozważymy również materiał, który ma bogatą, różnorodną żyłę. Wśród kamieni spełniających te warunki znajdziemy granit, łupek i marmur o gęstej fakturze.

Bardzo ważne! Pozostałe rodzaje kamienia naturalnego, które nie mieszczą się w tej kategorii, mogą służyć jako blaty łazienkowe i kuchenne, jeśli np. są impregnowane i odpowiednio konserwowane na czas.

W końcu wybór jest dokonywany w zależności od skłonności każdego do włożenia większego lub mniejszego wysiłku w pielęgnację tego kamienia. Mówimy tak, ponieważ istnieją materiały, które wyglądają absolutnie fantastycznie, a mimo to wiele osób używa ich w „ryzykownych” przestrzeniach.

Odporność na tarcie

Czynnik ten jest szczególnie ważny w przypadku kamieni stosowanych w aranżacji wnętrz. Niski opór tarcia prowadzi z czasem do znacznej utraty połysku kamienia, rys i głębszej degradacji tekstury. Odporność na tarcie (ścieranie) wynika z twardości minerałów tworzących skałę oraz siły między cząsteczkami, która sprawia, że pozostają one razem, pozostając zwartymi. Weźmy dla porównania płytkę z piaskowca i płytkę granitową.

Obie płytki zawierają kwarc w znacznej proporcji. Kwarc jest materiałem odpornym i trwałym, jednak granit jest uważany za bardziej odporny na tarcie niż piaskowiec. To odmienne zachowanie tłumaczy się tym, że cząstki w składzie granitu są zwarte, bardziej zwarte, aw piaskowcu ich połączenie jest osiągane przez słabsze siły i mniej wytrzymałą glinę. Dzięki długotrwałemu tarciu granulki kwarcu mogą zostać wyparte z płytki piaskowca, a granulki kwarcu granitu powodują stopniowe ścieranie powierzchni.

Mały indeks wskazuje na niską odporność na tarcie/ścieranie. Liczba większa niż 8 to wskaźnik, który zwykle uważa się za wystarczający, aby płytka nadawała się na posadzki wnętrz w pomieszczeniach mieszkalnych. Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku przestrzeni komercyjnych lub publicznych, jeśli płytka jest polerowana, musi mieć współczynnik odporności na tarcie co najmniej 12. Taki współczynnik oznacza, że połysk kamienia będzie trwał dłużej. Oczywiście wskaźnik ten musi być wyższy dla obszarów o dużym natężeniu ruchu.

Powierzchnie polerowane są bardziej wrażliwe na tarcie, a ślady występujące zwłaszcza na płytkach o monochromatycznej i jednorodnej fakturze są łatwiej widoczne. Jednak odpowiednia pielęgnacja (trwałe usuwanie przypadkowo kurzu, kamyków i ziemi) może zmniejszyć ryzyko powstawania zarysowań. Biorąc pod uwagę te dane, w miejscach o dużym natężeniu ruchu zaleca się stosowanie płytek szlifowanych, szczotkowanych, bębnowanych lub młotkowanych.

Odporność na ciśnienie

Odporność na ciśnienie (ogólnie nazywana „oporem”) jest oznaczana przez MPa i opisuje minimalną wymaganą siłę, przy której kamień pęka pod naciskiem lub zginaniem (wyboczeniem).

Jeśli spróbujemy rozbić cegłę wapienną o wymiarach 23 x 11 cm z wytrzymałością na ciśnienie 4 MPa, będziemy musieli przyłożyć siłę 101 000 niutonów, co odpowiada ok. 10 ton.

Odporność na zginanie

Odporność na zginanie to kolejny czynnik, który jest niezwykle istotny w przypadku cienkich i dużych płytek, takich jak płyty i półpłyty (o długości od 290 cm do szerokości 70 cm). Płytki te mają ogromny wpływ wizualny na architekturę krajobrazu i dlatego są coraz częściej polecane przez architektów i projektantów. Również w tej kategorii, gdzie istotna jest odporność na zginanie, znajdują się również duże płytki kamienne, panele łupkowe, blaty kuchenne i blaty łazienkowe.

Oto kilka przykładów wartości wytrzymałości na zginanie dla niektórych z najbardziej znanych kamieni naturalnych:

Jak widać, wszystkie rodzaje kamienia mają dość wysokie spektrum wytrzymałości na zginanie, ale mimo to liczby mogą przewidzieć prawdopodobieństwo (awaria!), że produkt pęknie lub pęknie podczas transportu lub instalacji. Innym szczegółem, ściśle związanym z tym wskaźnikiem wytrzymałości na zginanie, jest rozmiar produktu. Załóżmy, że mamy płytkę granitową o szerokości 30 cm, długości 120 cm i grubości 1 cm, której wytrzymałość na zginanie wynosi 10 MPa.

Planszę możemy położyć na dwóch klockach w odległości 110 cm między nimi. Jeśli zaczniemy obciążać płytkę, gdy osiągniemy 36 kg, pęknie ona o połowę. Ten sam materiał, o takim samym wskaźniku odporności na nacisk, ale o grubości 2 cm, złamie się na pół do wagi… 150 kg. A więc podwójna grubość, 4 razy większa wytrzymałość na zginanie.

W rzeczywistości taka sytuacja nie może się zdarzyć w prawdziwym życiu, przykład podano wyłącznie w celu zademonstrowania różnej reakcji materiału w zależności od grubości, ale przy tym samym stopniu elastyczności, zgięcia. Niektóre z wniosków płynących z powyższej demonstracji: podwójna szerokość płytki podwaja ryzyko jej pęknięcia, dwukrotnie grubsza dachówka pęknie przy czterokrotnie większym ciężarze, a im większy opór przy zginaniu, tym trudniej będzie aby płytka pękła lub pękła.

Ostrożny! To tylko sytuacje transportowe i instalacyjne. Zagrożenia te są wykluczone, gdy płytka, niezależnie od rozmiaru, grubości lub wytrzymałości na zginanie, została odpowiednio zainstalowana poziomo lub pionowo.

Trwałość

Kiedy mówimy o zrównoważonym rozwoju, musimy zawsze myśleć o odporności starożytnych budowli, takich jak Partenon, Piramidy i wiele innych świątyń lub teatrów, które wytrzymują próbę czasu. Zjawiska meteorologiczne, które najbardziej wpływają na kamień, to kwaśne deszcze i cykle zamrażania i rozmrażania.

Istnieje test, zwłaszcza dla piaskowca, w którym kamień zanurza się w słonej wodzie, a następnie suszy w piecu. Kamień poddawany jest temu cyklowi 15 razy. Waży się ilość zerodowanego kamienia, co daje procent pozostałości, które kamień traci w tych cyklach. Procent utraty wagi płytki poddanej testowi opiera się na szacunkach w poniższej tabeli:

Kamień naturalny należący do klasy A może być stosowany do zewnętrznych okładzin ścian, alejek lub obrzeży basenów wokół basenów. Kamienie użyte w projekcie basenu muszą mieć wysoki stopień trwałości, dlatego wymagana jest równorzędna wartość A lub nawet wyższa.

Trwałość wiąże się z odpornością. Zarówno odporność na nacisk, jak i zginanie są określane prz