Marmur używany z niesamowitym skutkiem w architekturze sakralnej

Architektura sakralna zawsze podlegała ścisłym kanonom lub była na ich podstawie oceniana, biorąc pod uwagę różnice między religiami i symbole używane przez wszystkich do promowania i dzielenia się tradycjami. Materiały budowlane są ściśle związane z symbolami i wizją bóstwa reprezentowanego przez kościół, ale także zależą od ich dostępności w zależności od obszaru geograficznego.

Architektura rumuńska wywodzi się ze średniowiecznej Europy i charakteryzuje się półkolistymi łukami z materiałów użytych do budowy od cegły (Europa Środkowa) po wapień, granit i silex. Regionem z najtrwalszymi kościołami rumuńskimi jest południowa Francja. Jednym z nich jest kościół św. Hilary z Malle.

Paryski projektant Mathieu Lehanneur dokonał renowacji wnętrza tego kościoła, którą można uznać za rewolucyjny moment w architekturze sakralnej. Począwszy od „energii tellurycznej” kamieni użytych do początkowej budowy, warstwy marmuru z wnętrza kościoła przypominają rozwarstwienie gleby i magnetyzm kamieni przed budową.

Zdaniem Lehanneura to miejsce kultu „wydaje się być zbudowane w tym miejscu z powodu oczywistej energii pochodzącej z ziemi”. Ponadto wykorzystuje czystość i świeżość materiału geologicznego „aby podkreślić doskonałość rumuńskiej architektury”. Naprzemienne poziomy warstw marmuru promują hierarchię duchowieństwa i wiernych.

Praca Lehanneura jest kamieniem węgielnym architektury sakralnej, stymulując nie tylko nowe interpretacje, ale także ponowną analizę i ponowne zbadanie relacji między przestrzenią boską i ludzką poprzez prosty układ materiałów.

Źródła: yellowtrace.com.au i yatzer.com